Gaziantep Mutlu Sonlu Masöz

Sayın baylar, gerçek değildir. Bu yalnızca, artık orada olmadığından asla gidemeyeceğiniz bir yer için kullanılan bir sözcüktür. Ona Mezozoik deriz, çünkü adı budur. Cam sıkılmış bir ö ğretmenden öfkeli bir mektup almayı da göze alması gerek, kuşkusuz: Bu ne şekil yanıt böyle. Lesje’nın elleri titriyor, bir sigaraya ihtiyacı var. O bu mektupla Gaziantep Mutlu Sonlu Masöz kesildikle uğraşamaz, derhal şu anda yanıt verecek durumda değil, hiçbir şey bilmiyor. Mektubu buruşturup çö p sepetine atmayı isterdi.

Yine de, yazıyı göremeyecek şekilde onu düzgünce ikiye katlayıp daktilosunun yanına koyuyor. Yağmurluğunu giyip düğmelerini dikkatle ilikliyor, kemerini bağlıyor. Yazıhanesinin çekmecesinde birazcık ekmek, peynir var, ö ğle yemeğinde bunları   yemeyi dü şü nü yordu. Fakat birden Murray’ın Yeri’ne gitmeye karar veriyor. Boş bir masa bulup oturacak, ofiste çalışanların yemekleri gö zden geçirişini, ü stleri başları çorba lekesi dolu, soluk soluğa hizmet eden garson kızları seyredecek. Mü zeden dışarı çıkma gereğini duyuyor, hiç değilse bir saatlik.

Dü n gece Nate’le kavga etti, ilk defa olarak içinde ne var ise hepsini sö yledi; elbette çocuklar yukarı çıkıp uyuduktan (ya da uyumadıktan) sonrasında. Bu da başka bir şeydi: Çocuklar onlardaydı ve hafta içinde bir geceydi. Çocukların hafta içinde gece yatısına gelmemesi ü zerinde anlaşmışlardı oysa. Fakat Nate Elizabeth’ten son dakikada bir telefon almıştı. Son zamanlarda Elizabeth’in bütün telefonları, nedense hep son dakikada yapılan görüşmeler.

Gaziantep Mutlu Sonlu Masöz

Lesje işten eve dö ndü ğü nde, çocukların mutfak masasında peynirli makarna yiyerek oynadıklarım gö rmü ştü . Nate, “Elizabeth’in teyzesi ö lmü ş” diye açıklamıştı. “Elizabeth çocukların geceyi burada geçirmelerinin daha iyi olacağım dü şü nmü ş. Onun ü zü ldü ğü nü görüp altüst olmalarım istemiyormuş.” Çocuklar hiç de sarsılmışa benzemiyorlardı, Lesje Elizabeth’in de sarsılmış olduğuna inanmıyordu. Bu da başka bir yan saldırıydı, o kadar. Çocuklar bulaşıkları yıkadılar. Nate onlara masal okuduktan sonrasında ikisini de yataklarına yatırdı. Lesje bü tü n bunlar olup bitene kadar aslabir şey sö ylemedi.

Aslına bakarsak çocuklar kendileri masal okuyacak kadar bü yü ktü ler, ama Nate bunun bir gelenek olduğunu söylüyordu. Nate, aşağıya inince, “Sanırım, cenazeye gitmem gerek” diye bildirdi. Lesje,  “Niçin?”  dedi.  O¨ len  Elizabeth’in  teyzesiydi,  Nate’in  değil.  Dolayısıyla  cenaze  de  hiç ilgilendirmezdi Nate’i. Nate, “Elizabeth’e destek olmalıyım” diye karşılık verdi. “Cenaze onu sarsabilir.”